ای شام خونین پیکرم.
سه شنبه, ۷ خرداد ۱۳۹۸، ۰۲:۳۱ ق.ظ
من برگ زردی غروب سردی یا شام شومی از آذر سال‌های دورِ نگذشته، کنج خاطرم خانه کرده‌‌‌‌‌ام.
شاهد ایثار گلی سرخ میان مردابی مرده.
خاکم؛ زیرینش تر و رویینش خشک، خشکِ ترک برداشته با گلی سرخ بر کفم. سوخته تا شاید روزی ثمری اما حسرت‌زده‌ی برف سنگین سال‌های دور گذشته. چون دیداری دور، دیداری دیر از دور.
