حیفِ تف

می خاستی من ات را بشناسی؟ شناختی حالا؟ منِ احمق بی اراده ات را شناختی؟ تویی که هنوز نتوانستی ذره ای من بی عرضه ات را آدم کنی،به او فکر کرده ای؟ خجالت دارد... اما این من بی حیا اگر می دانست که خجالت چیست کارش به اینجا نمی کشید که...

تف به این من..

مکامله،معامله و مقابله

همچنان تکامل،تعامل و تقابل من،تو،او

بی خیال خیال

می دانی از کجا شروع شد؟ از آن وقتی که قبل از این که بخاهم خودم را بشناسم خاستم بی من شوم.. خاستم با تو شوم..خاستم او شوی...

بنابراین فعلا بیخیال تمام او ها تمام تو ها تمام این تمام های ناتمام...

اردی جهنم من...

سروده بود :

اردیبهشت ماه است افسوس داغ دارم

سال بدی است امسال پیداست از بهارم...

تف...

سرما را که می خورم، حساس تر میشوم و زود رنج تر! مثل هر کودک دو سه ساله ای بهانه گیر و نق نقو و به همان اندازه درمانده! 

مادر که در دسترس باشد، آنقدر لی لی به لالایت می‌گذارد و نازت را می کشد که بد ترین درد هایت هم یادت میرود! اما الآن تو ماندی و مادری که کیلومتر ها از او دوری!

پس درد دوری را می فهمی! او ی دیگر هم که هست و نیست! پس درد نزدیکی را هم..

 شاید به خاطر همین باشد که ترک سوم آلبوم جدید پالت دارد پشت سرهم تکرار می شود!

سرما کی می خورم خودخواه می شوم! منْ خواه... تف به من...

رقص ضمایر



نامحرم

می دانم، می دانم، می دانم من و تو محرم این راز نه ایم..  والله که می دانم...

پی نوشت: اینجا را گذاشته ام برای خودِ خودٍ خودم... برای منِ بی اوی خودم که می شود منِ بی من...می شود منِ بی او...