که اگر فرداروزی کارمون کشید به اون گندی که امروز بالاش اوردیم سراغ مقصر نخوای که بگردی. بنویس. درشت بنویس من اگرم که اصرار کردم خودم هم به گه خوردن افتادم و خودم هم تمومش کردم. تا تهش موندم تا جایی که تو مونده بودی نرفته بودی هنوز، مونده بودم؛ تو جا زدی. منم منتظر اگرچه واستادم اما کم؛ خیلی کم و از همون اولش هم به منتظر نموندن فکر میکردم. خوب خوش خط بنویس رفتنتو و نرفتنتو. داستان نمیگم برات. قصه نیست؛ محاکمه نامه است؛ وصیته؛ سوگنامه ست؛ سوگنامه. بسمه تعالا رو هم با الف بنویس. آفرین.
- ۰ نظر
- ۱۶ بهمن ۹۶ ، ۲۳:۵۲