بعد عمری...

ماتم ماه محرم مرهم زخمم شده است

پایکوب طفل طبعم چشمه ی زمزم شده است 

سرو شعرم بارور شد، قامت و قدش خمید

یاد داغی آتشش زد، رو به غربت خم شده است 

بیت بیت این غزل سرخ و کبود و بی سر است

واژه واژه اشک من با خون دل هم دم شده است

روضه ی در، سیلی و... چاه و سلام بی جواب... 

روضه ی سر، حضرت ماهی که کوه غم شده است 

آب،آب و...آب،آب و... آب،آب و... آب آب

اشک چشمان رباب...آه این زیاد آن کم شده است 

سر گذشت و سر نوشت و سر فراز و قاری

کاف ها یا عین صاد سوره ی مریم شده است 

بوی یاس مادر آمد لحظه ی سرخ وداع

عطر یاس و بوی خون، چشمان باران نم شده است 

"هل اتی" هجی شد و "هل من معین" در یاد باد

تا ابد ماند و زمین خواند و زمان درهم شده است 

کربلا میثاق خون بود و جنون با عهد آه

آه از عهدی که با خون خدا محکم شده است.