نازنینان را، مه جبینان را، وفا نباشد.

آمدم تا بدانمت ای عشق 

در نخستین قرار

کشته شدم.

پی نوشت: شرم داشتم از گذاشتن این تصویر.باری، هربار که می دیدمش،غرق خیال می شدم. پامال، می شدم.

پی نوشت مکرر دوم: "میگه محسن زنت چه حالی میکنه.

هرصبح باید موهاتو شونه کنه!" 

دیگر اینکه چقدر حرف دارم با همه...یا نه، نه، همه، تویی. منم؟

شعر از قربان و تصویر احتمالا از مرجان صادقی.