اینبار من میخونم تو بن ویس.

که اگر فرداروزی کارمون کشید به اون گندی که امروز بالاش اوردیم سراغ مقصر نخوای که بگردی. بنویس. درشت بنویس من اگرم که اصرار کردم خودم هم به گه خوردن افتادم و خودم هم تمومش کردم. تا تهش موندم تا جایی که تو مونده بودی نرفته بودی هنوز، مونده بودم؛ تو جا زدی. منم منتظر اگرچه واستادم اما کم؛ خیلی کم و از همون اولش هم به منتظر نموندن فکر میکردم. خوب خوش خط بنویس رفتنتو و نرفتنتو. داستان نمیگم برات. قصه نیست؛ محاکمه نامه است؛ وصیته؛ سوگنامه ست؛ سوگنامه. بسمه تعالا رو هم با الف بنویس. آفرین.