بر بلندی

طی مسیر، نسیم ملایمی بوزد و بالا که می‌رسم، هوا بارانی نباشد، نسیم محکم‌تر شده و باد شده و هنوز طوفان نه. قطره‌های باران طوفانی که هنوز نیامده را می‌آورد پرت می‌کند به قامتم. بادش سرد و قطره‌ها داغ، از گونه‌ام می‌سرند و رسیده‌ام به بلندی. دست‌هام بازِ باز و چشم‌هام هم هی باز و بسته می‌شوند از سیلیِ نسیمی که باد شده و قطره‌ها. بعد می‌افتم. حالا شاید طوفانِ دور هم رسیده باشد، شاید هم نه.