نورِ پشتِ پلکِ تاریک

سفیدیِ دورِ مردمک تیره‌ی چشم‌ها و نوری که معلوم نیست از این سوی پلک‌ها تاریک شده یا آن سوش و نقطه‌ی سیاهِ کوچکی میان آن سفیدی که به خال می‌زند یا موی‌رگی سوخته، و حالا زیر چشم‌ها گود افتاده باشد یا نیفتاده باشد، منتشر می‌شود در رویای نیمه‌شبی از زمستان و دم‌دم‌های صبح که نور از دریچه‌ی دورِ حال، کف زمین را سفید می‌کند یا مقدس. و بعد که باز پلک‌ها بسته شدند دیگر باز نشدند.